برای بسیاری از افراد، مسیر رسیدن به سلامتی با انجام فعالیت‌های بیشتر تعریف شده است: مصرف مکمل‌های بیشتر، انجام آزمایش‌های متعدد، ورزش‌های سنگین و رعایت رژیم‌های سختگیرانه. اما تحقیقات و تجربیات اخیر نشان می‌دهد که بازنگری در این نگرش و تمرکز بر ارسال سیگنال‌های ایمنی به بدن، می‌تواند تأثیر عمیق‌تری در روند بهبود و سلامت کلی بدن داشته باشد.
ثبت نام در کلاس‌های یوگا آسانا 
نگاهی به عملکرد سیستم عصبی
سیستم عصبی انسان در دو حالت اصلی فعالیت می‌کند: سیستم عصبی سمپاتیک که مسئول پاسخ‌های «جنگ یا گریز» است و سیستم پاراسمپاتیک که با استراحت، هضم و بازسازی ارتباط دارد. زندگی مدرن، بسیاری از افراد را در وضعیت سمپاتیک مزمن قرار داده است؛ حالتی که حتی بدون احساس اضطراب، بدن دائماً در حالت آماده‌باش قرار دارد.
این وضعیت ممکن است ناشی از سبک زندگی پرمشغله، تغذیه نامناسب، بی‌خوابی، ورزش بیش از حد و حتی قرار گرفتن در معرض نور آبی شبانه باشد. این عوامل به‌عنوان «سیگنال‌های استرس» شناخته می‌شوند که مانع از ورود بدن به حالت ترمیم و بازسازی می‌شوند.
سیگنال‌های ایمنی در مقابل سیگنال‌های استرس
سیگنال‌های استرس نه‌تنها شامل فشارهای روانی مانند مشاجره یا ضرب‌الاجل‌ها می‌شوند، بلکه موارد ظاهراً بی‌ضرری مانند کم‌خوابی، کم‌خوری، گفت‌وگوی درونی منفی و کم‌آبی بدن نیز از جمله آن‌هاست. در مقابل، «سیگنال‌های ایمنی» شامل عواملی مانند تغذیه مغذی، خواب عمیق، ارتباط انسانی، نور خورشید، تحرک ملایم و افکار مثبت است.
تمرکز بر تقویت سیگنال‌های ایمنی، باعث فعال شدن سیستم عصبی پاراسمپاتیک شده و زمینه را برای بهبود انرژی، عملکرد گوارش، تعادل هورمونی و خلق‌وخو فراهم می‌کند.
نقش تغذیه در ایجاد حس ایمنی
تغذیه کافی و هدفمند یکی از قوی‌ترین ابزارها برای ارسال پیام ایمنی به بدن است. رژیم‌های غذایی محدودکننده یا حذف وعده‌های غذایی، می‌توانند بدن را در وضعیت کمبود و تهدید قرار دهند. تغذیه غنی از پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی به‌ویژه در وعده صبحانه، به تنظیم هورمون‌ها و کاهش کورتیزول کمک کرده و پیام ایمنی را به بدن منتقل می‌کند.
اهمیت خواب، نور طبیعی و هیدراته ماندن
خواب باکیفیت و منظم، یکی از مؤثرترین راهکارها برای ترمیم سیستم عصبی است. محرومیت از خواب حتی در سطحی خفیف می‌تواند موجب افزایش کورتیزول، اختلال در قند خون و کاهش تمرکز شود. تنظیم محیط خواب، دوری از نور آبی شبانه و رعایت ریتم شبانه‌روزی از جمله روش‌های بهبود کیفیت خواب هستند.
قرار گرفتن در معرض نور خورشید در صبح و ظهر، علاوه بر تنظیم ریتم شبانه‌روزی، باعث تقویت سلامت میتوکندری، بهبود خلق و جذب بهتر مواد مغذی می‌شود. همچنین نوشیدن آب معدنی حاوی الکترولیت‌ها و مواد معدنی، به جذب مؤثر آب توسط بدن کمک کرده و از ارسال سیگنال کم‌آبی که نوعی استرس محسوب می‌شود، جلوگیری می‌کند.
تحرک هوشمندانه و محیط آرام
ورزش‌های شدید می‌توانند در وضعیت استرس بالا، مضر باشند. در چنین شرایطی، فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، حرکات کششی یا شنا به بدن پیام ایمنی می‌دهند. همچنین اصلاح محیط زندگی از طریق حذف مواد شیمیایی، نورهای زننده و شلوغی، و نیز ایجاد فضای ذهنی مثبت از طریق گفت‌وگوی درونی محبت‌آمیز، می‌تواند تأثیر زیادی بر احساس ایمنی بدن داشته باشد.
ارتباط انسانی، شادی و بازسازی از درون
ارتباط چشمی، لمس، خنده و حضور در کنار دیگران از مهم‌ترین سیگنال‌های ایمنی برای بدن محسوب می‌شوند. شادی‌های کوچک مانند آواز خواندن، رقص، حمام گرم، یا حتی تماشای غروب خورشید نیز می‌توانند باعث تحریک عصب واگ شده و سیستم عصبی پاراسمپاتیک را فعال کنند.
نتیجه‌گیری
بدن انسان همواره در تلاش برای حفظ تعادل و محافظت از خود است. به‌جای تلاش برای «درمان» یا «کنترل» بدن، تقویت حس ایمنی و ارسال پیام‌های درست می‌تواند مسیر طبیعی بهبودی را هموارتر کند. با انتخاب‌های ساده اما معنادار مانند نور صبحگاهی، تغذیه غنی، خواب منظم و ارتباط انسانی، می‌توان به بازنشانی سیستم عصبی و دستیابی به حس تعادل و آرامش کمک کرد.
منبع: Wellness Mama
دیدگاهتان را بنویسید