در سال‌های اخیر، واژه تروما به یکی از کلیدواژه‌های پرتکرار در حوزه سلامت روان و سبک زندگی سالم تبدیل شده است. با افزایش توجه عمومی به خودآگاهی، هوش هیجانی و روندهای درمانی نوین، بحث در مورد تأثیر رویدادهای آسیب‌زا بر ذهن و بدن اهمیت بیشتری پیدا کرده است. دکتر استیسی کوهن، روان‌پزشک، در گفت‌وگویی تخصصی توضیح می‌دهد که تروما به‌طور کلی در دو دسته تروماهای بزرگ (Big T) و تروماهای کوچک (Little t) تقسیم می‌شود؛ درکی که می‌تواند مسیر درمان و بهبودی را روشن‌تر کند.
ثبت نام در کلاس‌های یوگا آسانا 
تروماهای بزرگ؛ ضربه‌های مستقیم و آشکار
به گفته دکتر کوهن، تروماهای بزرگ معمولاً ناشی از رویدادهایی با تهدید مستقیم برای زندگی هستند. از جمله این موارد می‌توان به تجاوز جنسی یا خشونت فیزیکی، تصادفات شدید رانندگی، مرگ ناگهانی یکی از اعضای نزدیک خانواده یا مشاهده یک صحنه جرم خشن اشاره کرد. این دسته از تروماها به دلیل شدت و وضوح اثرگذاری، معمولاً سریع‌تر شناسایی می‌شوند و فرد و اطرافیان او متوجه تأثیرات مخرب آن خواهند شد.
تروماهای کوچک؛ زخم‌های پنهان اما ماندگار
در مقابل، تروماهای کوچک ظاهراً کمتر دیده می‌شوند اما می‌توانند آثار عمیق و طولانی‌مدتی بر روان افراد بگذارند. برای مثال، بی‌توجهی در دوران کودکی، مقایسه نابرابر میان فرزندان، داشتن والدین خودشیفته، قلدری و آزار مداوم در مدرسه، یا حتی مرگ یک حیوان خانگی می‌تواند به مرور زمان فرد را درگیر واکنش‌های روانی مشابه تروما کند. دکتر کوهن تأکید می‌کند بسیاری از بیماران تصور می‌کنند کودکی بی‌نقصی داشته‌اند، اما در طول درمان متوجه می‌شوند برخی از الگوهای خانوادگی به‌طور نامحسوس موجب بروز پاسخ‌های تروماتیک در مغز آن‌ها شده است.
اهمیت شناخت نوع تروما در روند درمان
شناخت تفاوت میان این دو نوع تروما، به گفته دکتر کوهن، کلید اصلی برای آغاز فرآیند درمان است. روش‌های درمانی گوناگونی برای کمک به بیماران وجود دارد. از جمله مؤثرترین این روش‌ها می‌توان به درمان EMDR یا حساسیت‌زدایی و بازپردازش از طریق حرکات چشم اشاره کرد که با بازآموزی واکنش مغز نسبت به محرک‌ها، به مرور پاسخ‌های سالم‌تری را جایگزین می‌کند. همچنین درمان شناختی-رفتاری (CBT)، هیپنوتراپی و روان‌درمانی پویشی از دیگر رویکردهای کاربردی برای درمان انواع تروما هستند.
نقش جامعه و خودمراقبتی در بهبودی
علاوه بر درمان‌های تخصصی، سبک زندگی و حمایت اجتماعی نیز نقشی کلیدی ایفا می‌کند. دکتر کوهن می‌گوید: «داشتن جامعه حمایتی، شرکت در جلسات گروه‌درمانی یا ارتباط با افرادی که تجربه مشابهی داشته‌اند، می‌تواند روند بهبودی را تسهیل کند.» او همچنین بر اهمیت خودمراقبتی تأکید دارد و معتقد است:
مراقبت از خود، خودخواهی نیست؛ بلکه شرط لازم برای ادامه مسیر درمان و بازگشت به زندگی عادی است.
جمع‌بندی
شناخت تفاوت میان تروماهای بزرگ و کوچک به افراد کمک می‌کند تا ریشه بسیاری از واکنش‌های هیجانی و رفتاری خود را بهتر درک کنند. این آگاهی، راه را برای درمان مؤثرتر و ایجاد تغییرات پایدار هموار می‌سازد. در نهایت، همان‌طور که دکتر کوهن یادآور می‌شود، مسیر بهبودی ترکیبی از درمان تخصصی، حمایت اجتماعی و خودمراقبتی مداوم است.
منبع: mindbodygreen
دیدگاهتان را بنویسید